W ostatnich latach obserwuje się znaczący postęp w leczeniu raka piersi, co w dużej mierze zawdzięczamy wprowadzeniu trastuzumabu. Nowe badanie naukowe przeprowadzone w Japonii przynosi istotne informacje na temat wpływu tej terapii na pacjentki z kardiomiopatią związaną z antracyklinami (ARCM). To retrospektywne badanie kohortowe obejmowało okres 31 lat i miało na celu ocenę zmian w częstości występowania oraz rokowaniu ARCM w erze trastuzumabu.
Charakterystyka badania i jego znaczenie
Badanie przeprowadzono w trzech ośrodkach onkologicznych w mieście Niigata, obejmując 2959 pacjentek z rakiem piersi leczonych antracyklinami w latach 1990-2020. Wyniki pokazują, że wprowadzenie trastuzumabu znacząco zmieniło dynamikę występowania i rokowania ARCM. Incydencja ARCM osiągnęła szczyt 6% w latach 90., po czym spadła do około 2% w latach 2010.
Metodyka badania
Badanie było retrospektywnym przeglądem danych medycznych pacjentek z rakiem piersi, które były leczone antracyklinami. Pacjentki zostały podzielone na dwie grupy: przed 2007 rokiem (faza wczesna) i po 2007 roku (faza późna), co odpowiada okresowi przed i po wprowadzeniu trastuzumabu w Japonii. Analizowano dane dotyczące przeżywalności, stosowania antracyklin i występowania ARCM.
Wyniki i ich interpretacja
Badanie wykazało, że w fazie późnej liczba pacjentek z ARCM, które przeżyły, była czterokrotnie wyższa niż pod koniec fazy wczesnej. Chociaż zmiana w liczbie pacjentek leczonych antracyklinami była niewielka, to w grupie z ARCM była znacznie bardziej wyraźna (P < 0.001). Średnie użycie antracyklin w fazie późnej było istotnie niższe niż w fazie wczesnej (307 vs. 525 mg/m², P < 0.001).
Znaczenie terapii trastuzumabem
Pacjentki z dodatnim wynikiem HER2, które otrzymały terapię trastuzumabem, miały lepsze rokowanie niż pacjentki z ARCM, które nie otrzymały tej terapii. Pięcioletnie wskaźniki przeżycia były wyższe w fazie późnej (45% vs. 28%, P = 0.058). Trastuzumab okazał się niezależnym predyktorem śmiertelności w ciągu 10 lat (współczynnik ryzyka = 0.24, 95% przedział ufności: 0.10–0.56; P = 0.001).
Omówienie i przyszłe kierunki badań
Wyniki badania podkreślają znaczenie terapii ukierunkowanej na HER2 w poprawie rokowania pacjentek z rakiem piersi i ARCM. Mimo że częstość występowania ARCM zmniejszyła się od lat 90., liczba pacjentek, które przeżyły, wzrosła dzięki wprowadzeniu trastuzumabu. To badanie jest jednym z najdłuższych i największych tego typu badań w populacji azjatyckiej, co czyni je istotnym wkładem w globalne zrozumienie kardiomiopatii związanej z antracyklinami.
Wnioski końcowe
Trastuzumab znacząco wpłynął na rokowanie pacjentek z ARCM, szczególnie w przypadku HER2-dodatnich nowotworów. Jednakże, pacjentki z HER2-ujemnymi ARCM nadal mają złe rokowanie, co wskazuje na potrzebę dalszych badań i rozwijania nowych strategii terapeutycznych. Współpraca zespołów onkologicznych i kardiologicznych jest kluczowa w optymalizacji opieki nad pacjentkami z rakiem piersi i ARCM.
Bibliografia
Watanabe Mitsuhiro, Fujiki Shinya, Okura Yuji, Toshikawa Chie, Ikarashi Mayuko, Kanbayashi Chizuko, Kaneko Koji, Kikuchi Akira, Sakata Eiko, Tsuchida Keiichi, Ozaki Kazuyuki, Moro Kazuki, Kubota Naoki, Kashimura Takeshi, Moriyama Masato, Sato Nobuaki, Tanabe Naohito, Koyama Yu, Wakai Toshifumi, Saijo Yasuo and Inomata Takayuki. Increasing survivors of anthracycline-related cardiomyopathy with breast cancer in trastuzumab era: thirty-one-year trends in a Japanese Community. Breast Cancer (Tokyo, Japan) 2024, 31(6), 1080-1091. DOI: https://doi.org/10.1007/s12282-024-01623-0.
